Van generatie op generatie

In de Bijbel komen we deze uitdrukking meerdere keren tegen. Gods heerschappij is van generatie op generatie (Dan. 4:3), evenals Zijn redding (Jes. 51:8) en Zijn barmhartigheid (Luk. 1:50). Maar het begint allemaal met het feit dat God Zichzelf een naam geeft, een titel, die van generatie op generatie de Zijne zal zijn. Het is de naam van de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob (Ex 3:15). Hier identificeert God Zichzelf duidelijk als een God van generaties en Zijn werk is door de generaties heen. Sinds mijn aankomst in Frankrijk heb ik gezien hoe God werkt aan de genezing van de relaties tussen de generaties. Ik heb daar iets over geschreven in mijn blog Wees sterk en moedig. Maar ook tijdens mijn tijd in de Cevennen bleef God op dit gebied werken. Een voorbeeld: tijdens een bijeenkomst was een lid van de Abraham-generatie aanwezig, die jaren geleden actief was geweest in TJCII. Ik kon hem hiervoor bedanken en hem eren voor alles wat hij heeft gedaan en gedragen voor Gods Koninkrijk. Ik sprak ook mijn spijt uit over het gebrek aan steun dat het Franse TJCII-team had ervaren van TJCII Europa. Toen er een moment was van gezellig samenzijn, ging ik bij deze prachtige man van God zitten en vroeg ik hem om gewoon wat van zijn verhalen te delen. Ik voelde dat er een overdracht plaatsvond, gewoon door aan zijn voeten te zitten en te luisteren. Een week later, tijdens een andere bijeenkomst, zat ik tegenover een grootvader met naast mij zijn kleinzoon. Ik had een prachtige tijd van delen met de kleinzoon en kon echt zaaien in het leven van deze jonge man.

Vorige week tijdens de conferentie in Gagnières is God op dit gebied blijven werken. In een van de leringen werden we aangespoord om op zoek te gaan naar de jongere generaties en in hen te gaan investeren. En tijdens een profetisch gebed gebruikte God een familie van drie generaties die aanwezig was op de conferentie om dit onderwerp aan te snijden. Het was zo mooi om te zien hoe God op dit gebied aan het werk was, vooral omdat niemand van ons dit had gepland!

En ik zeg ‘niemand van ons’, omdat ik uiteindelijk niet alleen één keer tijdens de conferentie heb gesproken, maar ook een integraal onderdeel van het team ben geworden: ik was medeleider van een deelgroep, maakte deel uit van een gebedsteam en van een pastoraal team. Het geheel van de conferentie was echt goed, vol van Gods aanwezigheid, geweldige lessen, gezalfde aanbidding, prachtige goddelijke connecties en nog veel meer. Ik voel me bevoorrecht dat ik er dit jaar deel van heb mogen uitmaken en, als God het wil, ga ik volgend jaar weer. God gebruikte de katholieke aanbiddingsleider en mij ook voor genezing in de relaties met protestantse en evangelische gelovigen.

Persoonlijk heeft God me tijdens de conferentie ook een enorm geschenk gegeven. Op donderdagochtend tijdens de lofprijzing voelde ik een verlangen en een vrijheid om te dansen. Ik heb eerder tijdens lofprijzing gedanst, maar niet zo vaak en meestal in een hoekje achteraf. Nu voelde ik totale vrijheid om ook vooraan te dansen. Hélène, de aanbiddingsleider, moedigde me daarna aan om te blijven dansen. Ze had gevoeld hoe mijn dansen een geestelijke doorbraak had gebracht. De volgende dag tijdens de lofprijzing, terwijl ik door de kamer danste/liep, was er een profetisch woord dat precies mijn bewegingen beschreef. En de dame die het profetische woord had ontvangen, had niet gezien wat ik aan het doen was! Op momenten als deze ben ik diep onder de indruk van Gods creativiteit en de stroom van de Geest!

Voor degenen onder jullie die Frans verstaan, nodig ik jullie van harte uit om het YouTube-kanaal van de conferentie te bezoeken en te genieten van de goede leringen, zowel van dit jaar als van andere jaren.

Een nieuwe beweging

Op zaterdag na de conferentie reisde ik naar Paray-le-Monial, ook goddelijk georkestreerd: twee étappes met twee verschillende Belgische dames, en bij beide ontdekten we verbazingwekkende parallellen tussen onze levens! In Paray kon ik deelnemen aan het laatste deel van het Jesus Festival, een oecumenisch lofprijsfestival dat nu voor de vierde keer werd georganiseerd. Onderdeel van dit festival was een 24-uurs lofprijsevenement in de prachtige romaanse basiliek van Paray-le-Monial. Hélène, de lofprijsleider van de conferentie, was ook gekomen om 's nachts een tijdvak van 1,5 uur lofprijzing te leiden. Ze nodigde me uit om daar ook te komen en te dansen. Dus ben ik om 3.30 uur 's nachts gegaan en heb ik anderhalf uur lang gedanst... Het was meer dan geweldig!!! Zó dansen in dit eeuwenoude huis van God... Ik kan niet alles beschrijven wat ik in de Geest voelde terwijl ik daar danste... Ik heb in ieder geval gebeden dat deze lofprijzing (ook die door middel van dans) een nieuwe beweging in de kerk zou brengen. En als je de prachtige muziek wilt ontdekken die Hélène heeft geschreven, ben je van harte welkom op haar website.

Na deze lofprijzing was ik zo vervuld van Gods aanwezigheid en vreugde dat ik besloot om tot de ochtend te blijven. Zo kon ik ook bij twee andere lofprijsteams bidden en dansen. Het eerste team was een oecumenisch team dat ook liefde voor Israël heeft. Samen met hen hebben we ook gebeden voor Israël en de vrede van Jeruzalem. Ik had dat niet per se verwacht, dus dit was een enorme vreugde voor mij! En tijdens de laatste lofprijstijd bleven twee leden van het vorige team achter en dansten met banieren. Dit was erg krachtig, vooral omdat het twee mannen waren en een van hen een rooms-katholieke priester was! Dit was de eerste keer dat ik een priester op deze manier een banier zag gebruiken in de lofprijzing en ik vond het fantastisch!!!

De kers op de taart was de afsluitende eucharistieviering, waar niet-katholieken welkom waren, niet als gasten, maar als broers en zussen. Ook benoemden de priester die verantwoordelijk is voor de bedevaarten in Paray-le-Monial en de man die verantwoordelijk is voor het Jeus Festival samen een historische gebeurtenis die op deze datum, 24 augustus, plaatsvond. Deze staat bekend als de Bartholomeusnacht.

Bij dit bloedbad werden tussen de 5000 en 30.000 protestanten vermoord door katholieken. De priester en de andere verantwoordelijke herdachten de berouwvolle woorden van paus Johannes Paulus II tijdens de Wereldjongerendagen in Parijs in 1997. We werden ook uitgenodigd om zelf berouw te tonen voor al onze huidige zonden tegen de eenheid in het Lichaam van de Messias. En ze vroegen om vergeving voor onze arrogantie en trots als katholieken. Voor mij was dit een zeer krachtig en hoopvol moment!

Ik heb het genoegen om enkele weken in Paray te blijven, tijd door te brengen met mijn zus en later ook enkele dagen met mijn moeder. Ik ben dankbaar als jullie ook deze familietijd in jullie gebeden dragen 😊.

Om op de hoogte te blijven, klik hier.