In 2008 ben ik voor het eerst bij de Fountain of Tears in Arad in Israël geweest. Het was een heel indrukwekkende ervaring en ik voelde meteen, dat het een plek van voorbede was. In die tijd heb ik ook al wat vertaalwerk voor hen gedaan. Maar mijn huidige verbondenheid aan de Fountain is in 2022 begonnen. Toen hebben Rick en Dafna, de kunstenaars van de Fountain of Tears, mij gebeld met het verzoek om te komen helpen. Dafna’s moeder, die dementerende was, woonde bij hen en ze hadden hulp nodig. Dus ben ik in september 2022 gekomen en ben ik langzaamaan mee gaan werken in de Fountain. Eerst een goede poetsbeurt en meeluisteren op het moment dat er groepen kwamen en Rick, Dafna of Geoff (de buurman) een rondleiding gaf. Daarna ben ik ook zelf groepen gaan ontvangen en het verhaal van de Fountain gaan vertellen. Ook heb ik het voorrecht gehad om met Rick mee te werken in de studio en heb ik van alles geleerd over het proces van het maken van bronzen beelden.

​

Voor mij is de Fountain of Tears een plek, die niet geboren is uit de wil van een man, maar uit de wil van God. Het is een plek, waar niet-Joden Gods hart voor Israël kunnen ontvangen (of meer kunnen ontvangen) en waar ze meer de diepte van de wond van Israël kunnen begrijpen. Voor Joden is het een plek, waar Joodse mensen misschien voor het eerst een stuk troost van de gekruisigde Yeshua kunnen ontvangen. Deze plek werkt mee aan het herstel van de wond tussen Joden en niet-Joden. Het is een voorrecht voor mij om hier te mogen dienen in voorbede, in meewerken en in het vertellen van het verhaal.