In de Cevennen

De Cevennen, een bergketen in het zuiden van Frankrijk, is een plek waar diepe historische wonden tussen katholieken en protestanten nog steeds voelbaar zijn. De onderdrukking van de protestanten door de katholieken was gewelddadig, langdurig en hevig, ook al waren er aan beide kanten agressieve acties. Veel van deze hugenoten zijn de hele wereld over gevlucht, maar er bleef ook een groep hier achter, in verzet tegen de katholieken. Ik heb hier over deze geschiedenis geleerd, maar op dit moment voel ik niet dat het iets is dat ik op een concrete manier spiritueel op moet pakken.

Ik ben naar hier uitgenodigd door een prachtig stel, Jip en Philippe, die hier al enkele jaren wonen. Phillipe is Frans, Jip is Nederlands en is een bekende schilderes in Nederland in kringen die Israël liefhebben. Ik houd van haar kunstwerken en de manier waarop ze Bijbelse thema's, beelden met betrekking tot de holocaust en ook enkele schilderijen die verband houden met de geschiedenis van de hugenoten uitdrukt. Met prachtige kleuren en een diepe verbondenheid met de joodse context is ze in staat om door middel van haar schilderijen de waarheid in liefde te spreken. Ik kan u van harte aanbevelen om haar website te bezoeken Jip Wijngaarden - Ik schilder zoals ik bid.

Jip en Philippe waren aanwezig bij de bijeenkomst met de Fransen tijdens de laatste dag van de Now Generation-bijeenkomst in Marseille, zie mijn laatste bericht Wees sterk en moedig. Na de bijeenkomst hebben ze me mee naar huis genomen. Het idee was dat ik ongeveer vijf dagen zou blijven, zodat het gastenverblijf weer beschikbaar zou zijn voor Pavol en zijn gezin, de Europese vicedirecteur van TJCII, die hier op vakantie zou komen. Maar we konden het heel goed met elkaar vinden en er was hier zoveel te doen dat we besloten dat ik langer zou blijven. Toen mijn volgende afspraak werd geannuleerd en ik werd uitgenodigd om te spreken op een conferentie in de buurt, werd ik gevraagd om nog twee weken te blijven. Dus hier ben ik dan, mijn laatste dagen in de Cevennen doorbrengend.

Het is een heel rijke tijd geweest! Philippe en Jip wonen op een prachtige plek, naast een gehucht en omgeven door de natuur. Behalve de krekels is het hier heel stil. Er zijn prachtige vlinders, waarvan ik sommige van dichtbij heb mogen bewonderen. De groenten uit hun eigen tuin smaken heerlijk. Ik heb nog nooit zo'n sterrenhemel gezien als hier (zelfs niet in de woestijn in Israël, waar ik altijd te dicht bij de bewoonde wereld ben geweest). Op een avond hebben we genoten van een hemels spektakel van een meteorietenregen met een aantal vallende sterren. En bovendien hebben ze een heel mooi zwembad in de tuin. Het voelt decadent om hier zo lang als missionaris te zijn. Paulus heeft misschien geleerd om tevreden te zijn in elke situatie (Fil. 4:11-12), maar ik ben dat nog aan het leren. Voordat ik vorig jaar naar Zuid-Amerika ging, dacht ik dat ik had geleerd om tevreden te zijn met tekorten, maar daar werd ik geconfronteerd met kleine dingen die ik miste en die me echt stoorden (zoals toiletpapier met niet meer dan één laag!). En hier realiseer ik me dat ik moeite heb met leven in overvloed. Maar ik probeer van alles hier te genieten en gewoon in het hier en nu te zijn.

En wat heb ik hier gedaan, behalve genieten en leren genieten? Jip en Philippe hebben een geweldig netwerk met mensen die van Israël houden. Van hun zeer diverse protestantse/evangelische/messiaanse huisgroep tot de traditionele joodse gemeenschap van Nîmes en van pastorvrienden die hier op vakantie komen tot een Nederlands echtpaar dat kerkdiensten in het Nederlands organiseert voor de vakantiegangers in de omgeving. Ik heb contact kunnen leggen met al deze mensen, van-hart-tot-hart ontmoetingen gehad, gedeeld over de visie van TJCII en samen gebeden voor alles wat God ons gaf om voor te bidden. Dit was zeker het rijkste deel van mijn tijd hier! Ik heb ook gewerkt aan verschillende teksten in het Frans voor TJCII en aan mijn inleiding voor de conferentie van komende week.

Morgen vertrek ik naar Gagnières, een christelijk centrum waar de hele zomer conferenties worden georganiseerd. De komende week is de laatste van het seizoen, met als thema De Messiaanse Hoop. Ik ben uitgenodigd om te spreken over het genezen van herinneringen, wat ik zal doen aan de hand van het boek Nehemia enerzijds en onze ervaringen met de TJCII-gebedsreis naar Portugal in 2018 en mijn bezoeken sindsdien anderzijds. Ik ben erg dankbaar voor het script dat God mij voor deze spreekbeurt heeft gegeven. Ik ben dankbaar voor gebed voor mijn tijd op deze conferentie, alle contacten die God mij hier zal geven en de prille herstart van het werk van TJCII in Frankrijk.

Na de conferentie ga ik naar Paray-le-Monial om wat tijd door te brengen met mijn zus.

Om op de hoogte te blijven, klik hier.